St. Petersburg is een prachtige stad, de eerste dag besluit ik naar de hermitage te gaan, het winterpaleis van de tsaren. Er staat een lange rij, maar gelukkig raak ik in gesprek met een oud Russisch vrouwtje. Ze is al 35 jaar lerares Engels, maar dat is niet te horen, ze woont in St. Petersburg en vertelt vanalles over de stad.

Terug in het hostel drink ik met een Turk die Russisch spreekt een biertje, en met een paar Australiers spreek ik af om de volgende dag naar Peterhof te gaan, een paleis buiten de stad.

Na twee dagen constante regen is de zon eindelijk gaan schijnen. Peterhof is mooi, maar het is er heel erg druk. Terug in St. Petersburg bezoek ik met de Australiers nog een kerk waar een orthodoxe kerkdrienst aan de gang is. Alle vrouwen hebben een doek om hun hoofd. Het is raar om te zien dat mensen beelden van heiligen aan het kussen zijn en vervolgens in tranen uitbarsten. Nadat we een priester in een raar blauw gewaad zie vluchten we naar buiten waar we in lachen uitbarsten.

Iedere dag spookt de gedachte van liften van St. Petersburg naar Moskou door mijn hoofd. Ik vraag me af of het wel verstandig is om te liften in dit land, van verschillende personen krijg ik het advies om met de trein te gaan.

Uiteindelijk besluit ik om gewoon te liften, ik heb gezegd dat ik van Nederland naar Moskou ga liften, dus dan doe ik dat. Het is meer dan 700 kilometer naar Moskou en het is de vraag of dat in een dag gaat lukken.

Als ik in de brandende zon aan de weg richting Moskou sta vraag ik me af of het uberhaupt gaat lukken om naar Moskou te liften. Gelukkig stopt er een vrachtauto vol met nieuwe auto's, de chauffeur spreekt alleen Russisch, maar gaat zo'n 400 kilometer richting Moskou. Na een paar uur rijden stoppen we om te eten. Ik krijg een bord soep met een aardappel en een stuk vlees erin, ook krijg ik een bak met een of andere roze groente. Als ik het op heb zit ik vol, maar er komt nog een bord aan met vlees en rijst.

Als we weer terug in de truck stappen is mijn buikje rond. De russische wegen zijn breed, er staan geen strepen op de weg en de enige regel die er schijnt te zijn is dat je rechts moet rijden. Vrachtwagens en auto's halen elkaar links en rechts in over de stomende weg, soms komen ze zelfs over de berm voorbij scheuren. Er rijden heel veel vrachtauto's vol met nieuwe dure auto's.

De dorpjes waar we doorheen rijden zien er verlaten en vervallen uit, wel staan overal oude vrouwtjes met rokende samovaars langs de weg. Rijden over de Russische wegen kost veel tijd, af en toe vlieg ik uit mijn stoel, omdat de weg zo slecht is en de trucker vol gas over de gaten en hobbels rijdt. Op de rechte stukken zie je de kolkende massa van voertuigen, het is echt het wilde oosten.

Als we vlakbij de plaats komen waar de trucker moet zijn komen we in een file terecht. De trucker begint met zijn walkie talkie andere truckers te vragen of ze naar Moskou gaan. Na 2 uur in de file zet de chauffeur zijn vrachtwagen stil, hij haalt een doosje te voorschijn en zegt mariuhana gallandija good. Aan de andere kant van de weg staat ook een truck stil, hij neemt het doosje mee en komt 10 minuten later met een vriend terug. Met zijn drieen gaan we in de vrachtwagen zitten, ze hebben allebei flink zitten roken want ze kunnen niet stoppen met lachen. Gelukkig hoef ik niet verder mee te rijden, ze vragen aan andere truckers of ik mee naar Moskou kan rijden. Uiteindelijk heeft hij iemand gevonden die naar Tver gaat, een stad zo'n 150 kilometer van Moskou.

Het is al 20.00 en nog 300 kilometer, de eerste 400 kilometer hebben 6 uur geduurt. In een grote amerikaanse truck rij ik mee naar Tver, daar regelt de chauffeur een lift richting Moskou voor mij. De laatste 150 kilometer heb ik moeite om mijn ogen open te houden, om 2 uur in 's nachts word ik afgezet aan de rand van de stad met 13 miljoen inwoners. De metro is dicht, bussen rijden niet, mijn eerste gedachte is om de nacht maar uit te zitten.

Ik kom er snel achter dat dit niet zo'n goed idee is en ga opzoek naar een manier om richting het centrum te komen. Aan een dronken stelletje vraag ik hoe wat de beste manier is om in het centrum te komen. Even later stap ik in een taxi, een naar benzine stinkende lada. Uitgeput kom ik om 4 uur bij een hostel aan, eindelijk naar bed.

Maandag ochtend begint de cursus Russisch en zal ik 5 weken lang bij een gastgezin wonen. Dus de komende weken minder spannende verhalen.