Inmiddels ben ik alweer meer dan een week in Moskou. Vier dagen per week volg ik een cursus Russisch, we krijgen les in een kleine groep en met een Turk en een Luxemburger kan ik het wel goed vinden. In de ochtend heb ik les, iedere middag bekijk ik iets in de stad en in de avond doe ik mijn huiswerk. Moskou was voor mij in eerste instantie niet de bruisende wereldstad die ik had verwacht. Vorige week heb ik me grotendeels beperkt tot het bekijken van alles wat er te zien is in de omgeving van het Kremlin. Het rode plein is niet zo groot als ik had verwacht. Op donderdag besloot ik op zoek te gaan naar een internetcafe om weer eens wat op mijn blog te schrijven (ik heb hier geen pc die ik kan gebruiken). Het internetcafe, wat helemaal geen internetcafe bleek te zijn, lag in de wijk Arbat, het echte Moskou. Hier rijden de auto's over straten 16 rijbanen breed tussen de oude vervallen Sovjet gebouwen, die volhangen met reclame, door. In een winkelcentrum van meer dan 30 verdiepingen, waar alleen dure merken worden verkocht, zou het internetcafe zijn. (ik heb hem niet gevonden) Nadat ik van Moskou ben gaan houden ben ik ook van Rusland gaan houden, volgens de Russen zijn Moskou en Rusland twee heel verschillende dingen. Dit weekend ben ik naar het dorpje Suzdal geweest, lang geleden de hoofdstad van Rusland. Het dorpje staat vol met oude hourten huisjes en talloze minuscule kerkjes. M.u.v de straatnamen en een beeld van Lenin lijkt het dorp onaangetast door het communisme en het huidige kapitalisme. Het is de mooiste plek in rusland die ik tot nu toe heb gezien en het is een plek waar je zeker naartoe moet als je in de buurt bent. Na 2 weken liften en spannende avonturen is het wel weer even omschakelen, ik mis de actie en kick van het liften iedere dag. Gelukkig voelt Moskou aan als een hele veilige stad waar ik waarschijnlijk nog veel rare dingen zal zien, binnenkort meer daarover. Het is leuk om te horen dat zoveel mensen mijn verhalen lezen, bedankt voor alle reacties.