Vandaag is de richting Litouwen met als eindbestemming Kaunas of Vilnius. Ik heb Warschau wel gezien, m.u.v. het paleis voor cultuur is het niet zo'n mooie stad, alle gebouwen zien er nagemaakt uit. Na een smerig ontbijt met een droge duitse boterham met jam ga ik op stap.

De tocht begint veelbelovend, al snel stopt er een auto met een Pool die alleen Pools kan maar heel graag wil praten. Hij belt zijn vrouw op om de dingen die ik zeg te vertalen. Onderweg komen we door bossen waar veel armoedige figuren langs de weg zitten met potten gevuld met bessen en paddestoelen. Ook staan er midden in de bossen prostituees, volgens mij doen die niet zulke goede zaken. De Pool zet mij vervolgens midden op de snelweg af, gelukkig wordt ik vrij snel opgepikt door een oude man, die zegt dat hij heel goed Engels kan. Binnen 10 minuten heeft hij alle engelse woorden die hij kent gebruikt, als het gaat regenen zeg ik om het gesprek weer op gang te krijgen „ It was better yesterday', waarop hij antwoord „Yesterday all my troubles seemed so far away' Gelijk duwt hij een cd in de cd-speler en begint als een zak aardappelen zijn hele lichaam mee te bewegen op de muziek. Ik heb de hele weg uit het raam moeten kijken om niet in de lacht te schieten.

De volgende lift is weer een lift met 3 Polen die geen engels, geen duits of wat dan ook spreken. Het begint langzamerhand saai te worden. Vervolgens een man die wel engels spreekt maar niks wil zeggen en alleen maar heel hard Poolse hip-hop draait. Gelukkig zit ik wel droog in zijn bus, want het regent snoeihard. Precies op het moment dat het droog is zet hij me af, vervolgens stap ik weer bij een raar figuur in de auto.

Deze heeft heel zijn auto volgestopt met subwoofers en heeft het volume helemaal openstaan, het enige wat ik hoor is boom boom. Na nog een paar korte liften sta ik op zo'n 10 kilometer van de grens met Polen en Litouwen, het is al 6 uur en in Litouwen is het al 7 uur. Ik heb de hoop om Vilnius vandaag te bereiken al opgegeven, met een kleine kans kan ik Kaunas nog bereiken. Na een tijd heb ik geluk, er stopt een Litouwer en hij spreekt engels, het eerst fatsoenlijke gesprek van de dag.

De man rijdt langs Kaunas en kan me tot daar meenemen. Binnen de kortste keren zijn we in Litouwen, het land is mooier dan Polen maar de huizen zien er vervallen en armoedig uit. Na een tijdje raken we aan de praat over de Litouwse keuken. Het is 8 uur en hij vraagt me wanneer ik voor het laatst gegeten heb. Op dat moment besef ik me dat ik door mijn drang om als maar verder te liften heel de dag op 1 boterham met jam heb geteerd. Ik lieg tegen hem en zeg dat ik ontbijt en lunch heb gehad, hij zegt „ don't worry my friend'. Bij het volgende wegrestaurant stopt hij en trakteert me op een bak koffie en een goede Litouwse maaltijd.

Ook rijdt hij mij naar het centrum van Kaunas en zet me daar af. Het moment dat we het centrum binnenrijden zie ik dat het een armoedig stadje is, vervallen huizen, grote gaten in de weg en geen strepen om de rijbaan aan te geven. Eenmaal met mijn tas in het centrum van de stad voel ik me toch lichtelijk ongemakkelijk, er is helemaal niemand. Na wat zoeken vindt ik eindelijk een hostel om de nacht door te brengen.

Die avond loop ik nog een rondje door de verlaten stad, je moet uitkijken waar je loopt want overal zitten gaten in de weg. Op een donkere weg komt er een taxi hard op mij afrijden, vervolgens trapt die hard op de rem en gooit terwijl hij nog rijdt de deur open. Uit de deur hangt een man te kotsen, wat een raar volk die litouwers denk ik bij mezelf en ga weer richting het hostel.